ایگل

ایگل از روستاهای رودبار قصران شهر اوشان است. ارتفاع این روستا از سطح دریا حدود 2هزار متر است. به روستای ایگِل، ایگُل هم می‌گویند.

در فاصله حدود 25 کیلومتری شمال شرق تهران و 4 کیلومتری غرب اوشان، روستای آباد و پر رونقی قرار دارد که ایگُل نامیده می‌شود. به گفته اهالی، جمعیت ایگِل در تابستان بالغ بر 800 نفر است که در زمستان به کمتر از نصف تقلیل می‌یابد.

بیشتر جمعیت ثابت ایگل به باغداری و دامداری مشغول هستند ومحصولاتشان اکثرا گیلاس، آلبالو، سیب و گردو است. در باغ‌های روستا میوه‌هایی از قبیل: آلو زرد، آلو سیاه، آلوچه و … نیز دیده می‌شود.

رودبارقصران

اهالی ایگل با شروع فصل سرما و کم شدن علوفه، اوایل پاییز گوسفندان خود را همراه با چوپان‌ها به مناطق گرمسیر تهران مثل شهری ری و ورامین فرستاده و با آغاز بهار، مجدد به روستا برگردانده می‌شوند. البته این ییلاق و قشلاق کردن گوسفندان فقط مختص ایگل نبوده بلکه سایر روستاها نیز به این کار مبادرت می‌ورزند.

نکته جالب دیگر آن است که جهت پاکیزه نگه‌داشتن آب رودخانه و نهرها، برای آب‌خوری گوسفندان محل و نقطه خاصی را در نظر گرفته‌اند و به چوپان‌ها سپرده‌اند که به هیچ وجه گوسفندان را در ارتفاعات بالا دست و بالای آبشار برای خوردن آب به پای رودخانه اصلی نبرند. از این‌رو حتی گاهی آب نهرهایی که از میان باغ‌هایشان می‌گذرد را به مصرف آشامیدن نیز می‌رسانند.

 

روستای ایگل

ایگل از جمله روستاهایی است که در منطقه بیشترین باغ‌ها را دارا است. وجود آب فراوان و باغات نسبتاً وسیع عامل اصلی توسعه این روستا است.

ایگل به دو بخش: بالا ده و پایین‌ ده تقسیم شده و کوچه‌هایی به نام‌های: روستا، آبشار، تنگه پری و … در روستا دیده می‌شود. بیشتر نام‌های فامیل روستا کمالی و آقابیک هستند و پس از آن به نام‌هایی چون حسینی، چناری و غزازانی می‌توان اشاره کرد.

این روستا دارای امکانات: برق، تلفن، و لوله کشی آب بوده و معابر و کوچه‌های اصلی روستا آسفالته می‌باشد. آب آشامیدنی روستا از چشمه‌ پرآبی بنام «هرَج جاری» واقع در ارتفاعات غرب روستا تأمین می‌شود. این چشمه در مسیر اصلی باغات و آبشار ایگل قرار دارد.

جمعیت این روستا بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ حدود ۴۲۱ نفر در ۱۳۱ خانوار بوده است.

 

بخش از این متن برگرفته از: ویکی پدیا